Επειδή πολλά ακούγονται σχετικά με το βιτριόλι (πυκνό θειικό οξύ) και τρόπους προφύλαξης ή και θεραπείας από αυτό, θα πρέπει να τονιστούν τα εξής: Όταν ερχόμαστε σε σωματική επαφή με ένα πυκνό οξύ, η μοναδική λύση προς αποφυγή δυσμενών επιπτώσεων είναι η έκπλυση με άφθονο νερό, το συντομότερο δυνατό. Στην περίπτωση που έχει έρθει σε επαφή με ευαίσθητο όργανο όπως τα μάτια, τα οποία και χρειαζόμαστε για να κατευθυνθούμε στην πλησιέστερη πηγή νερού, τα στεγνώνουμε άμεσα με κάτι καθαρό, π.χ. με το στεγνό μας χέρι.
Σε περίπτωση κατάποσης, και πάλι νερό – συνεχής εσωτερική κατανάλωση – και συνεχώς προσπάθεια για εμετό.
Δεν δίνουμε προτεραιότητα στο να γδυθούμε, ούτε να ζητήσουμε βοήθεια – ο χρόνος είναι πολύτιμος σε τέτοια προσβολή.
Νερό και πάλι πάλι νερό είναι η μοναδική λύση. Οποιοδήποτε πυκνό οξύ (υδροχλωρικό, νιτρικό, θειικό, υδροφθορικό κ.α.), όταν έρθει σε επαφή με το σώμα δίνει την ίδια αίσθηση (κάψιμο), και μας κάνει λίγο – πολύ την ίδια ζημιά:
- Αποσύνθεση πρωτεΐνών και λιπιδίων μέσω υδρόλυσης αμιδίων και εστέρων κατά την επαφή με ζωντανούς ιστούς, όπως το δέρμα και η σάρκα.
- Ισχυρή αφυδάτωση των υδατανθρακών, απελευθερώνοντας επιπλέον θερμότητα και προκαλώντας δευτερογενή θερμικά εγκαύματα.
- Σε περίπτωση επαφής με τα μάτια (διαβροχή του κερατοειδούς) μπορεί να προκαλέσει μόνιμη τύφλωση.
- Σε περίπτωση κατάποσης, βλάπτει μη αναστρέψιμα τα εσωτερικά όργανα και μπορεί να αποβεί θανατηφόρο.